Chile - Na co uważać

Mieszkańcy. Kieszonkowcy w centrum Santiago de Chile. (MH)

Kanty i oszustwa. Jeżeli taksówkarz wyczuje, że podróżny nie włada biegle językiem hiszpańskim, istnieje spore prawdopodobieństwo, że zostaniecie „skasowani” podwójną stawką. Stąd warto przed wzięciem taksówki wypytać w hotelu/motelu, ile kosztuje taksówka do miejsca, do którego jedziecie. Jednocześnie nie należy oczekiwać, że taksówkarz zna angielski. (MH)

Woda. W Santiago de Chile można bez problemów pić wodę z kranu. Sprzedaż wody butelkowanej jest na ulicach stolicy zabroniona, jedyną możliwością jej zakupu są liczne sklepiki i supermarkety. (MH) Niektórzy twierdzą, że warto przegotować przed piciem. Ja piłam z kranu i przeżyłam. (OP)

Ciemne miejsca. Niektóre dzielnice biedy na peryferiach Santiago. (OP)

Puerto Montt – port nadmorski, deptak i okolice dworca autobusowego po zmroku.

Santiago – weekendowe samotne wędrówki po ciemnych ulicach i parkach raczej niewskazane, ze względu na napaści. Jednak bez przesady, jest bezpieczniej niż w Polsce. (M&T)

Jedzenie. Zarówno w stolicy, jak i miejscowościach położonych nad oceanem stołowanie się w pubach, kawiarniach i restauracjach nie stanowi żadnego zagrożenia. (MH)

W regionie Aisen wystepują tzw. Czerwone Przypływy, które mogą zatruć małże, dlatego chilijski odpowiednik ministerstwa zdrowia uczula, żeby nie jeść owoców morza pochodzących z niepewnych źródeł. Powinny mieć certyfikat. (M&T)

Ruch drogowy. Prowadząc samochód w Santiago de Chile należy zwrócić uwagę na czasową zmianę kierunku ruchu niektórych ulic w godzinach porannych i wieczornych (od poniedziałku do piątku). Niektóre z ulic dwukierunkowych przekształcane zostają w wielopasmowe, jednokierunkowe ulice prowadzące do lub z centrum.

Ponadto ruch uliczny w godzinach 7.00-9.00 oraz 18.00-20.00 jest znacznie bardziej natężony, stąd sugerowałbym korzystanie z metra. (MH)

W południowej Patagonii i na Ziemi Ognistej strusie nandu i guanaco. Często całe stado nagle wbiega na drogę. (M&T)

Przyroda. Wiatr w Patagonii. Zwłaszcza przy planowaniu trasy trekkingowej. Potrafi niemal zatrzymać w miejscu, zrzucić ze skały, przy jeziorach kompletnie zmoczyć w ciągu sekundy, zerwać namiot. (M&T)

Choroby. (dodaj swoje informacje)

Szczepienia.
WZW A (wirusowe zapalenie wątroby typu A) - zalecane
WZW B (wirusowe zapalenie wątroby typu B) - zalecane
Żółta gorączka (żółta febra) - niekonieczne
BTP (błonnica, tężec, polio) - zalecane
Dur brzuszny (tyfus) - zalecane
Wścieklizna - zalecane (w zależności od charakteru pobytu)
Japońskie zapalenie mózgu - niekonieczne
Meningo-koki (a+c) - niekonieczne

Trudności w poruszaniu się po kraju. Na południu kraju nie ma trasy po chilijskiej stronie, którą można się dostać do Punta Arenas. Trzeba przekroczyć granicę i jechać po stronie argentyńskiej. (OP)

Dojazd z centrum kraju do miejscowości położonych na południu (np. Punta Arenas) możliwy jest wyłącznie samolotem (3,5 h z Santiago) lub promem (3 dni z Punto Montt). (MH) Z Puerto Montt do Punta Arenas kursuje też autobus. Jedzie przez Argentynę, ale połączenie jest bezpośrednie. (M&T)

W Chile obowiązuje bardzo restrykcyjny zakaz wwozu jakichkolwiek warzyw, owoców, serów, zbóż (zarówno z Europy jak i krajów graniczących z Chile). Przy wjeździe do kraju należy wypełnić odpowiednią deklarację dotyczącą posiadanego przy sobie pożywienia. Złamanie zakazu grozi karą pieniężną (np. próba wwozu jabłka zakupionego w Argentynie to kara ok. 200 USD). (MH)